Wim Janssen na 45 jaar weg bij Steentjes

Suzanne-met-de-mooie-ogen koppelde hem aan Resie

SILVOLDE – Het zit er na ruim 45 jaar bijna op voor Wim Janssen bij Tuincentrum Steentjes. De allround medewerker werd nog in dienst genomen door oprichter Theet Steentjes, tegenwoordig werkt hij voor zijn kleinzoon Robert, de derde generatie dus al. Wim leerde jaren geleden zijn vrouw Resie kennen in het Tuincentrum, toen ze een plantje kwam halen. Resie werkt ook al lang bij de zaak en gaat nog door, tot ze ook 65 is. Zaterdag 15 juli is de laatste werkdag van Wim, wie hem nog even in functie wil zien en de hand wil schudden is welkom in de kassen aan de Oude Dinxperloseweg.

Door Reinier Kroesen

Wim Janssen komt van oorsprong uit Varsseveld, maar woont nu in Silvolde. Na zijn opleiding aan de Land- en Tuinbouwschool in Aalten liep hij eind zestiger jaren stage bij Steentjes. In 1972 kwam hij echter pas officieel op de loonlijst, zijn vaste aanstelling kreeg hij van opa Theet Steentjes. De zaak dateert uit 1929, een periode waarin hoofdzakelijk nog kerstbomen, fruitbomen, rozen en heesters gekweekt werden. In de tijd dat Wim er kwam was het tevens hoveniersbedrijf en werden er nog tuinen aangelegd. Hij heeft daar nog een paar keer mee geholpen, tot de plantenverkoop op gang kwam en daar iemand voor beschikbaar moest zijn. In latere jaren werkte hij onder Joop Steentjes, Roberts vader. Wim: "Ik deed vooral de kamerplanten en het kassawerk. Met klanten werken, dat vond ik altijd het leukst en dat ga ik ook het meest missen. Je bouwt met bepaalde bezoekers echt iets op. En altijd even nazorg bieden bij de kassa, hoe moet je de plant verzorgen, hoeveel water moeten ze. Tegenwoordig sturen klanten appjes met foto's om vragen te stellen over hun plant. Ik ben hier al die jaren gebleven, er was nooit een aanleiding om anders te doen. Onze generatie is wat dat betreft nog heel trouw. Ben sinds oktober vorig jaar al 65, maar moet nog negen maanden extra door, zoals dat tegenwoordig gebruikelijk is. Je weet als je richting die leeftijd komt dat je moet stoppen, daar leef je naar toe. De laatste jaren werkte ik nog maar drie dagen. Mag ik nog een mooie anekdote vertellen? Ik heb hier mijn vrouw Resie leren kennen. Ze kwam hier in 1976, vroeg om een 'Suzanne-met-de-mooie-ogen', de Thunbergia Alata. Dat plantje wilde ze graag hebben, vergeet ik nooit meer. Ik was gelijk verkocht. Een jaar later zijn we getrouwd, we moesten trouwen: het huis was klaar… In november vieren we ons veertigjarig huwelijksfeest. Ook zij werkt hier inmiddels bijna 25 jaar en blijft dat doen tot haar pensioen. Plannen voor de toekomst? Genieten! Fietsen! Ik kweek vogels en bonzai. Ik zing best graag, zong eerder bij een koor en wil dat ook weer oppakken. Zie wel hoe 't lup!
Robert Steentjes: "Iedereen die dat wil mag hier zaterdag de vijftiende nog even aankomen om een praatje maken met Wim en hem het beste wensen. Zondag komen hij en Resie met hun beide kinderen, twee kleinkinderen en het overige personeel bij ons in de tuin samen, voor een hapje en een drankje. Een onderling afscheidsfeestje."