Koen Bouwman, bij zijn ouders in Ulft. Foto: Reinier Kroesen
Koen Bouwman, bij zijn ouders in Ulft. Foto: Reinier Kroesen

Etappewinnaar en 'bergkoning' slaapt ff thuis

Algemeen

Koen Bouwman in Ulft in aanloop naar NK

Door Reinier Kroesen

ULFT – Profwielrenner Koen Bouwman (23) werd begin juni op slag bekend door zijn eerst etappezege in het Critérium du Dauphiné, Frankrijk. Hij is tweehonderd dagen per jaar van huis, maar slaapt deze dagen even bij zijn ouders in Ulft. Zijn deelname aan het NK in Montferland deze week is voor hem letterlijk een thuiswedstrijd. Dus ook even tijd voor een keukentafelgesprek met een bescheiden maar gedreven sportman, met vader René en moeder Angela als 'achterwacht' op de bank.

Als het aan Angela had gelegen was Koen nooit gaan fietsen. "Toen hij op vierjarige leeftijd zei dat hij wielrenner werd had ik zoiets van: mooi niet! Mijn broer verongelukte op 13-jarige leeftijd, terwijl hij met zijn trainingsmaatjes in een peloton reed, tijdens een trainingsavond in Megchelen. Tot op de dag van vandaag durft bijna niemand van onze familie op straat naar wielrennen te gaan kijken." Koen zette door, Angela heeft daar nu vrede mee.

Koen behaalde zijn diploma aan het Rietveld in Doetinchem, waar hij de afgelopen week zijn gewonnen bolletjestrui (beste klimmer) afleverde voor de Wall of Fame. Was van jongs af aan zo bezig met fietsen dat hij nooit over iets anders nadacht. En niet zou weten welk beroep hij anders zou hebben. "Ik kan er als prof goed van rondkomen. Mijn overwinning kwam voor mij onverwacht, al was vooraf wel duidelijk dat er geen kopman meeging en dat iedereen voor zijn eigen kans mocht gaan. Ik had echter niet verwacht dat ik vier keer mee zou zitten, voor een etappewinst zou kunnen sprinten. En dan ook nog de bolletjestrui bemachtigen. Er zijn maar weinig jongens die op hun 23ste een eerste etappe winnen. Ik heb een tweejarig contract met Lotto-Jumbo, dat eind dit jaar afloopt. De contractbesprekingen beginnen vaak rond het NK, dus de overwinning komt mij mooi uit. Vorig jaar was ik bijna tweehonderd dagen van huis, waarvan alleen al 140 in Spanje; trainingskampen, hoogtestages, de Vuelta. Ik trek veel op met Robert Gesink die daar naartoe emigreerde."
Alle media-aandacht is nog even wennen. Koen is liever met wielrennen bezig, maar beseft dat het erbij hoort. "Op zich is het heel leuk dat iedereen je op de schouder klopt, maar soms denk je ook van pfff… Ik word nu wel bekender. Voor mijn overwinning kende negentig procent van het peloton mij niet, nu krijg ik felicitaties van bijvoorbeeld Michael Boogerd, Ritchie Porte en Alberto Contador. Hekel aan het vele reizen en het leven in hotels heb ik niet. Je wordt goed verzorgd, bij ons gaat het dubbele personeel mee van de renners. Lekker eten, vaak is er een kok aanwezig. Altijd goeie hotels, je raakt dit leven gewend. Ik fiets al vijftien jaar en heb mensen met wie ik al die tijd al sport om me heen, het is hobby en werk ineen. Da's het allermooiste. Wat ik wel mis is het baantje dat ik had in een fietsenzaak in Elten. Dat was iets wat ik echt supergraag deed. Ik zou af en toe nog wel eens even lekker willen sleutelen aan een fiets. Verdere hobby's heb ik niet zo, behalve dan het afspreken met wielervrienden. Ik ben nooit uitgegaan of wezen stappen, dus dat mis ik nu ook niet."

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant