Ontspullen

Ontspullen 

Als je veel opbergruimte hebt, zoals mijn man en ik, bewaar je ook veel. Te veel, concludeer je op een goede dag. De zolders (we hebben er meerdere) slibben dicht, we kunnen nauwelijks iets terug vinden en er is geen plek om je kont te keren. Hoog tijd om afscheid te nemen van spullen die we ooit nog eens dachten te gebruiken, maar waar in de praktijk niets van terecht komt. Dit vraagt om actie: we gaan ontspullen!
Manlief sjouwt dozen vol boeken, serviesgoed en andere prullaria naar beneden en samen sorteren we. Sommige dingen willen we bewaren, maar negentig procent mag naar de kringloop. Dan komt de onvermijdelijke vraag die me de afgelopen dertig jaar al vaker is gesteld: wat doen we met de encyclopedie? Ik slik even. De Grote Oosthoek, bestaande uit 21 lijvige delen en twee supplementen, ligt al jaren te verstoffen op zolder. En dan te bedenken dat zo’n encyclopedie eind jaren 70 een enorm bezit was. Hoewel de boekwerken al jaren geleden onze boekenkast hebben verlaten, kon ik er steeds geen afstand van doen. Ik voelde me schatplichtig aan mijn ouders. Zij hebben immers krom gelegen om deze naslagwerken (af) te betalen.
Ik weet nog goed dat er destijds een colporteur bij ons thuis aan de deur kwam. Hij weet mijn ouders te overtuigen dat deze encyclopedie een aankoop voor het leven is. En van groot belang voor als de kinderen gaan studeren. Toen konden ze nog niet bevroeden dat tegenwoordig iedereen een complete zoekmachine op zak heeft. Het contract dat de colporteur afsluit, betekent dat mijn ouders vele jaren lang, vijftig gulden per maand moeten betalen om deze ‘aankoop voor het leven’ af te lossen. Een enorm bedrag als je moet rondkomen van het salaris van een vrachtwagenchauffeur.

Wat ik me nog heel goed kan herinneren van die encyclopedie is de aparte bijlage bij het hoofdstuk ‘Anatomie’. Fascinerend vond ik die. Vier plastic vellen met prachtige afbeeldingen waarop het menselijk lichaam ontleed wordt in verschillende onderdelen, zoals organen, beenderen en spiergroepen. En nu heb ik, met pijn in mijn hart, besloten dat de boeken naar de kringloop gaan. Om mijn schuldgevoel wat te laten slinken, besluit ik heel voorzichtig die anatomische bijlage uit boek Aa t/m Apon te scheuren. Heb ik toch nog een klein aandenken ‘voor het leven’. Gelukkig, je ziet er niks van en de paginanummering loopt gewoon door. Daar zal de nieuwe eigenaar straks dus waarschijnlijk niks van merken.

Een paar weken geleden staan twee mannen van Stichting Aktief voor de deur om onze overbodige spullen op te halen. Terwijl ze alles aan het inladen zijn, vraag ik of ze zin in koffie hebben. Dat slaan ze niet af. Als we even later gezellig zitten te kletsen, vraag ik voorzichtig wat er met de net ingeladen encyclopedie gebeurt. “Oh”, klinkt het nuchter, “die gaat meteen de papiercontainer in.”