‘Gilde Wals, Wieken, Milt is mijn leven’

WIEKEN – Met de respectabele leeftijd van 93 jaar is Harrie Meijer uit Wieken onlangs gehuldigd voor het 75-jarig lidmaatschap van het Schuttersgilde Wals, Wieken, Milt (WWM) . Reden genoeg om de jubilaris thuis op te zoeken en hem te laten vertellen over dit actieve gilde, dat een belangrijke plaats inneemt in het Gendringse leven.

Door Walter Hobelman

Harrie kon destijds niet wachten om lid te worden, maar het reglement schreef voor dat dat pas kon als iemand 16  jaar werd. “De eerste kermis die ik als lid meemaakte was in 1946”, weet Meijer te vertellen. “Ik was nog ‘gewoon lid’ en ons uniform bestond uit een witte broek en zwarte jas.” Harrie deed actief aan het verenigingsleven mee en in 1957 kwam hij in het bestuur terecht. In de 42 jaar die volgden was hij eerst penningmeester en later secretaris. In 1999 kwam er een eind aan zijn bestuurstijd omdat hij de leeftijd van 70 jaar had bereikt en niet meer herkiesbaar was, omdat dat in de reglementen stond.
Het devies van de federatie waarbij WWM is aangesloten is: ‘Broederschap, Trouw en Dienstbaarheid’. “Als schuttersgilde hebben we hele mooie, maar ook moeilijke momenten meegemaakt met elkaar. Daarin hebben we deze drie begrippen in praktijk gebracht. Zo is er jarenlang, samen met de ABTB (de voormalige katholieke boeren- en tuindersbond, WH) voor gezorgd dat de koeien van een van onze leden verzorgd werden toen de persoon in kwestie dat zelf niet kon. Elke dag werd de stal uitgemest door vrijwilligers. En één keer per jaar gaf de boer een feestje om de vrijwilligers te bedanken.”
Het Schuttersgilde is het belangrijkste onderdeel in het leven van de voormalige melkboer. Toen Harrie in het bestuur plaats nam, deed hij dat in goed overleg met zijn vrouw. “Bestuurslid worden doe je niet alleen, maar sámen met je partner”, aldus Meijer. Ook zijn zonen Eddy, René, Marcel en Hans hebben allemaal het schuttersgilde leven met de paplepel ingegoten gekregen en zijn, in verschillende functies, nog steeds actief. “De kleinkinderen voelen zich wel verbonden met het gilde, maar zijn niet allemaal lid.”
Normaal gesproken organiseert het schuttersgilde jaarlijks de kermis in Wieken. Door corona is dat nu twee jaar niet gelukt, maar volgend jaar hoopt men de draad weer op te pakken. “Reken er dan maar op dat vader op zaterdag als eerste aanwezig is”, voorspelt zoon Marcel “en dat hij op dinsdag de laatste is die naar huis gaat.”
De jubilaris kan prachtige verhalen vertellen. Over de reis naar Rome, samen met andere schuttersgilden uit de regio. Of het verhaal over het feit dat in 1961 de geplaatste vogel op zondagavond uit de mast werd gestolen door inwoners uit Netterden. “We hebben toen de hele nacht keihard moeten werken aan een nieuwe vogel en toen rond 5 uur in de ochtend de eerste mensen naar hun werk gingen stonden wij het Wilhelmus te zingen tijdens het terugplaatsen van de vogel.”
Meijer is ook trots op het feit dat hij heeft meegeholpen om de tekst van het alom bekende Wiekens Volkslied te schrijven. “Ik heb Tonny Freriks, de tekstschrijver geholpen aan namen van plaatsen binnen Wieken die kenmerkend zijn, zoals de ‘Hoge Rokken’, het ‘Leemgat’ en de ‘Huntense boom’.”
Volgend jaar viert het schuttersgilde het honderd jarig bestaan en de voorbereidingen voor het vieren van dit jubileum zijn al in gang gezet. “Wel lastig, omdat we niet weten hoe en wat er allemaal kan in verband met de coronaregels die dan misschien nog gelden. Maar er komt in elk geval een jubileumreceptie en we organiseren het Federatieve concours, waar – als het meezit - ruim dertig verenigingen uit het Rijk van Nijmegen, de Liemers, Montferland en de Achterhoek aan deelnemen”, vertelt secretaris Marcel Meijer. ”In januari 2022 verschijnt dan ook ons jubileumboek, boordevol verhalen uit de geschiedenis van het Schuttersgilde en voorzien van talloze foto’s.” Jubilaris Harrie kijkt nú al uit naar dat jaar. “Prachtig toch? Om dat mee te mogen maken (bij leven en welzijn)? Honderd jaar is niet niks. Het zegt iets over de saamhorigheid binnen ons schuttersgilde. Dat gilde is mijn lust en mijn leven”, aldus het erelid dat in de loop van de jaren de nodige onderscheidingen in ontvangst heeft mogen nemen, zoals de zilveren medaille van de Federatie (in 1982), een koninklijke onderscheiding (in 1987) en de zilveren kroon van de Federatie (ook in 1987). Daarnaast is het Harrie gelukt om drie keer de titel van koning binnen te halen (1970, 1983 en 1997) “Maar ik blijf gewoon Harrie”, klinkt het nuchter.