Remko Alberink.

Remko Alberink.

PR

Column Remko Alberink: Roel

Opinie

Onlangs was ik te gast op het sportpark van voetbalclub SVGG in Megchelen voor een treffen met Roel Hunting. De inwoner van Megchelen (29) had zich weer een sportief idee op de hals gehaald, hij wilde in vier dagen 1.266 kilometer fietsen voor het goede doel.

De lengte was bepaald door het aantal gewonnen medailles op de Olympische en Paralympische Spelen in Beijing eerder dit jaar, de route werd vervolgens gemaakt op basis van de geboorteplaatsen van de medaillewinnaars.

Hunting is een sportliefhebber, kijkt graag naar de Olympische Spelen en ook wielrennen kan hem bekoren, maar net zo makkelijk voetbalt hij mee in het tweede elftal van de plaatselijke trots. Het niveau kan wel wat beter, maar gezelligheid en kameraadschap zijn veel belangrijker dan de plaats op de ranglijst.

Aan het eind van het gesprek stelt de 29-jarige Hunting dat na het veelvuldig schaatsen van de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee, de vorige fietsronde van 1.000 kilometer door Nederland het na deze uitdaging klaar is. Daar geloof ik helemaal niets van. Want kameraadschap en vriendschap staan bij Hunting en zijn volgers centraal. De opbrengst van duizenden euro’s voor het goede doel is geweldig, een heel dikke chapeau, maar niet de enige reden.

Waar andere vrienden een weekendje Londen doen met het bezoek van een voetbalduel, of kiezen voor een ontspannen weekendje weg naar een vakantiepark of ergens bij familie, zo hebben Roel en zijn maten jaarlijks een tocht.

Ik probeer me zo voor te stellen dat de ene kameraad de volgwagen bestuurt, de tweede kijkt of Roel nog op schema ligt, en de derde wijst de pauzeplaats aan om een soepie te koken voor de eenzame fietser. Die ondertussen luisterend naar podcasts over wielrennen, van Thijs Zonneveld tot Herman van der Zande, de ene trap na de andere doet. 

Terwijl de volgcowboys in de avonduren een verfrissend biertje drinken, ligt Roel dan op bed, uitgeput in zijn hotel, beentjes hoog, wachtend op de volgende dag, zo beeld ik me in. Hoe sterk is de eenzame fietser, denk je dan vanaf de zijlijn.  

Ik snap dat Roel stelt dat het mooi geweest is met zijn sportieve ondernemingen, en dat dit de laatste zal zijn. Maar de groepsapp zal vast blijven bestaan, en als de vrienden voor juni 2023 een weekeinde weg willen plannen, komen de talrijke verhalen van de tochten met Roel weer ter sprake. Misschien, heel misschien.......komt er dan wel weer een nieuwe tocht.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant