Rondje

Rondje

Ik lees dat er in Nederland meer fietsen dan mensen zijn. Nederland is een fietsland van oudsher. Fietsen zijn nooit weggeweest uit de samenleving. Nou ja, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog verdwenen ze massaal naar Duitsland. De Nederlander heeft gemiddeld 1,3 fiets volgens de onderzoekers, die toch niks anders te doen hadden. 1 fiets gaat prima, maar 0,3 fiets lijkt me lastig voortbewegen. Het doet me denken aan mijn middelbareschooltijd waar brugpieper Thomas de blits maakte op het schoolplein met een eenwieler. Een ‘ontframede’ fiets; een zadel op een wiel met trappers: 0,3 fiets. Evenredig aan zijn populariteit steeg zijn overmoed. Aan wie het horen wilde verkondigde hij dat hij aan het circus wilde en zijn capriolen werden steeds wilder. Het ging flink mis toen hij tijdens het fietsen drie ballen probeerde hoog te houden. Het leidde tot een lelijke smak. Thomas in de pleisters en de eenwieler in de prak.

In mijn schuur staan twee stalen rossen. Een race- en een dorpsmodel. De eerste staat al tijden op dezelfde plek, omdat ik er niet meer op kan komen. De andere heb ik enkele jaren geleden gekocht voor de makkelijke instap. Maar het is geen e-bike. De verkoop van de elektrische fietsen steeg het afgelopen decennium in duizelingwekkende vaart. De hausse is er momenteel uit, begrijp ik. Het lijkt erop dat heel Nederland er al één heeft behalve ik. Regelmatig fiets ik een rondje door de Achterhoekse dreven op een snelheid, zodat ik net niet omval. Als eenzame fietser voel ik me sterk. Sneller hoeft niet. Ik word van alle kanten voorbij gejakkerd door amper trappende medegebruikers. Het nadeel van fietsen in gezelschap naar bijvoorbeeld een uitgaansgelegenheid is dat ik de enige ben zonder elektrische aandrijving. Dat eerste rondje mis ik altijd.

Wielrennen is momenteel in ons land populairder dan ooit als doe- en kijksport. Het komt natuurlijk door de successen van bijvoorbeeld Koen Bouwman, Mathieu van der Poel en Jumbo-Visma. Nederland kent een lange traditie op de racefiets. Maar we kunnen niet tippen aan wielerland bij uitstek België. Onze zuiderburen worden dan ook geboren met zijwieltjes.

Ook in deze omgeving kent de wielersport een lange geschiedenis. Dat zijn ze nu aan het uitzoeken en opschrijven in Ulft. Het moet leiden tot een boek over de wielerhistorie van de voormalige gemeente Gendringen. Ulft had in 1926 de primeur van wielersport in de Achterhoek met een grasbaanwielerwedstrijd. Maar niet iedereen was wielerfan. Gemeenteraadslid Vossers (ook toen al!) was tegen het verlenen van subsidie met de woorden: “Van wielerwedstrijden gaat absoluut geen beschavende invloed uit.” Burgemeester Beaumont antwoordde dat het wel het vreemdelingenverkeer zou bevorderen en de subsidie werd verleend.