School

Het is maandagmorgen in alle vroegte, terwijl het licht nog niet van het donker heeft gewonnen ontbijt ik met de krant, als warming-up van de dag die komen gaat.

Ergens zie ik het woord school staan. Het doet me meteen terugdenken aan de tijd dat ik nog op de lagere school zat. Ik kon goed leren - toen nog wel - en voetballen in de pauzes was het hoogtepunt van de schooldag. Niemand vrij in mijn team, dan lekker pingelen, een muur als medestander gebruiken voor een een-tweetje en goal! Een geverfde lijn op een muur was het doel. Ook ik waande me soms de Marco van Basten van het schoolplein.

Het was een tijd van strenge regels op school, geen tijd voor grapjes, het hoofd van de school was nog een instituut. Daar kon je maar beter niet mee in aanraking komen.

Jaren geleden was ik eens te gast op een basisschool in Gendringen, en ook afgelopen jaar trof ik meerdere leerkrachten in hun klas. In Gendringen hield ik een lezing over media, zowel de oude traditionele media als de nieuwe vormen van communicatie met een achterban.

Met de leerlingen van deze klassen deden we ook wat opnames op de camera. We gingen samen monteren. Daar kwam een leuk item uit voort. Maar als je selecteren maar selectief genoeg doet, kun je ook heel vreemde citaten ‘fabriceren.’ Ook dat liet ik de leerlingen zien en ervaren.

‘Mooi is dat’, schetste een meisje achter in de klas al lachend. ‘Zo kun je iedereen van alles laten zeggen als je maar genoeg opneemt en goed knipt.’

In theorie klopt dat, maar als je het verhaal van een geïnterviewde wil vertellen, houden de kaders toch echt op bij wat diegene verteld heeft en de context waarin dit gezegd is. Nu is een journalist bij een tv-zender, krant of radio in eerste aanleg bezig met het brengen van nieuws of het vertellen van een interessant verhaal, al wordt dat in de huidige tijd van hits scoren ook wel eens vergeten.

Wat me stuk voor stuk opviel in de verschillende klassen was de ontegenzeggelijke bevlogenheid van leerkrachten, de passie om kinderen iets te leren, iets mee te geven. Niet zoals dat in de maatschappij anno 2023 gebeurt door steeds met en vingertje te wijzen, maar op een leuke wijze kinderen handvatten meegeven.

Vroeger was niet alles beter. Iedereen deed gewoon zijn of haar ding naar beste inzicht, maar dat immer zwaaiende vingertje van toen ben ik nooit vergeten. Mede daarom had ik het geen straf gevonden om nu op school te zitten, en op een ongedwongen wijze onderwezen te worden, zoals onder meer gebeurde op die school in Gendringen.