Afbeelding

Onder zeil

Opinie

Onder zeil

Albums met foto’s heb ik niet. Ik heb mijn herinnering niet in beeld gerangschikt met grappige verklarende teksten. Bij toeval vond ik tussen een stapel boeken drie smoezelige foto’s. Geen idee hoe ze bij elkaar zijn gekomen. Op één ervan ben ik onder zeil. Iemand had mij in beeld gebracht, want selfies waren nog niet mogelijk met de Agfa Click. Ik herken de situatie. Het moet 1970 zijn geweest. De locatie was het festivalterrein van Pinkpop. Het regende, vandaar dat ik met één hand een stuk plastic omhoog hou. In de andere hand heb ik een bierfles. Mijn gezicht is net herkenbaar achter een gordijn van lange slierten nat haar. In het decor zitten er meer beschut voor de regen. Ik herken ze en weet nog de namen, maar heb ze al jaren niet meer gesproken. 

Pinkpop was toen nog met Pinksteren in Geleen en in één dag met slechts één podium. We reden vanuit de Achterhoek met twee auto’s via Goch en Geldern door Duitsland naar Limburg. Er was nog douane aan de grenzen en natuurlijk was één inzittende het paspoort vergeten. Met lang haar en behangen met sieraden werd je zonder meer aangehouden, maar we mochten zomaar zonder problemen doorrijden. We kwamen de dag ervoor aan en bezochten ‘s avonds de plaatselijke horeca. Slapen konden we in een ijshal die voor dat doel door de organisatie beschikbaar was gesteld, maar ‘s nachts kwam er bezoek van Hells Angels, die gezellig met kettingen tegen de boarding sloegen en ons wakker hielden. ‘s Morgens kon je zonder stress het festivalterrein op. Er was plaats genoeg tot vlak voor het podium. Later ben ik er nog wel eens geweest, maar het werd steeds massaler, meer podia, meer festivaldagen en meer bezoekers. Veel festivals hebben de stekker eruit getrokken. Pinkpop is er nog. Ik ga niet meer.

Daar ben ik weer op de volgende foto. Het begrip ‘onder zeil’ krijgt een figuurlijke betekenis, want zo te zien lig ik te slapen op gras. Ik herken de ambiance als het openluchttheater in Varsseveld. Het moet tijdens een editie van het Eeuwig Erbarmen Festival zijn geweest. Het waren de jaren tachtig en het was een open podium voor creatieve uitspattingen. Wie het lef had kon er optreden met zang, dans, poëzie, muziek en theater. Wel opletten want kinderen liepen er gezellig tussendoor op de bühne. Hele gezinnen bevolkten het talud en iedereen was blij. Het was legendarisch, alternatief en baanbrekend. Het is al lang niet meer. De sloophamer maakte er een einde aan. Iets vergelijkbaars is er heden ten dage niet meer in deze gemeente. Het zou niet meer passen, want alles moet groter en massaler. Maar de Spektakeltoer op 4 juni in Ulft is een leuk alternatief.

De derde foto is niet van een zeilboot, maar van tante Annie. Die is er ook al lang niet meer.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant