Sinterklaas en de oliebol

Begin november, dat betekent traditioneel ook de formele aftrap van het Sinterklaas-seizoen. Intochten worden voorbereid, afspraken worden gemaakt voor het grootste kinderfeest van het jaar. Terwijl supermarkten eind augustus al warmlopen met pepernoten, die kruidnoten die zijn ondergedompeld in chocolade vind ik het lekkerst, komt de hype pas in november echt op gang.

Ik kan me weinig herinneren van die oude baas, anders dat ik nooit het gevoel had dat ik te weinig kreeg. De sint ging onze voordeur nooit voorbij, als moest de buurman soms een handje helpen om snel een jutezak voor de voordeur te zetten en aan te bellen. Rap als ik was, zag ik hem eens nog net zijn eigen voordeur binnensluipen: betrapt!

Voor de jeugd is 5 december een van de hoogtepunten van het jaar. Als je wat ouder wordt, ga je het samenzijn waarderen, de cadeautjes zijn dan slechts een middel. Én een opgave, want als ik ergens een teringhekel aan heb, dan is het inpakken van cadeautjes. Ik kan het niet goed, het papier scheurt altijd, ik moet dat altijd 5 december nog doen omdat ik het steeds voor me uitschuif. De afgelopen jaren vierde ik Sinterklaas met vriendin, ex-vriendin, vriend van ex-vriendin, kinderen, opa en oma. Veel meer ontspanning kon ik mij niet voorstellen, en het is ook best eens grappig als je je ex middels een gedicht kunt laten blozen, wetend dat ze haar gezicht in de plooi moet houden. Sommige zaken hoeven niet belicht te worden voor de rest van de familie, maar subtiel verwerken in een gedicht vond ik dan wél weer grappig.

Dat het feest van de man uit Mira heden ten dage zo vaak onderwerp van gesprek is, vind ik jammer. Ik ga niet zeggen wat mensen moeten vinden, dat is aan eenieder. Waar het woord voor de assistent van Sinterklaas al een beladen woord is, mag zigeunerschnitzel ook niet meer en is negerzoen verboden. Wat ik dan niet snap, is dat we geen massaal bezwaar hebben tegen het woord midgetgolf, midget staat immers voor dwarf of lilliputter, maar geen haan die daarnaar kraait. Het tekent de selectieve verontwaardiging. Consequent zijn is lastig, maar inconsequent zijn en tevens een grote bek opzetten, dat is mij een brug te ver.

In mijn omgeving zijn nu acties om ook die kinderen een Sinterklaasfeest te geven waar het thuis niet vanzelfsprekend is dat er cadeautjes komen, gewoon omdat de situatie er niet naar is. Ik werk er bijzonder graag aan mee. Hulde voor hen die de acties in gang zetten, ik steun liever op de achtergrond dan de kar te trekken, zoals ik ook massaal oliebollen bak aan het eind van het jaar. Nu ik het schrijf, twijfel ik opeens, er zal toch niet een of andere sjeik zich nu vervelend voelen nu ik ons eindejaar lekkernij zo benoem?