vrijheid | vri-jheid

De dichter las dat de Achterhoek voor vrijheid had gekozen maar herinnerde zich niet dat hem de vraag vrijheid of geen vrijheid was voorgelegd. Vrijheid neem je niet maar deel je. Dat wist hij zeker toen zondagavond de zojuist overreden hond Bruno het hem van gene zijde influisterde.

vrijheid | vri-jheid

De hond rukt zich los tijdens de boswandeling.
Hij rent graag, hij mag rennen vandaag, hard hollen 
langs weggetjes en paden dwars deur de weidens
op huus opan of wieterop, wieterop nog effen ...
Niemand die hem terugfluit vandaag, hij snelt. 
Ja, sneller, niemand die ‘m trugge röp ‘Bruno!’
Draven is laeven, effen ‘t genot van vri-j wean,
kats los van alles zweven aover ‘t natte gres.

Schrief ‘t moor op dichter, laot mien deurleaven,
zekt moor hoe’k in ‘t leste uur bli-j wazze en vri-j.
Vertel hoe hard ik an’t genieten was en raozender
dan ooit teveurn, tut den auto op’n Terborgseweg ...

Ik wet dat de vri-jheid schraal is en kwetsboor.
Endig is de vri-jheid hoe harder da’j d’r op jaagt.
Schrief op dichter, ik bun Bruno en uut de tied en
ik wet: de meer da-j vandage van vri-jheid praot,
de meer kans da-j margen mot liegen of liggen.
Schrief op dat vri-jheid ow raozend kan maken
en moor een betjen bli-j - heel kort - zó allenig
zonder de anderen um de vri-jheid te deilen.