Oud-pastoor Holterman treft volle kerk
VARSSELDER/VELDHUNTEN - Voorafgaand aan hun reünieavond zong het voormalig Jongerenkoor (1981 – 2001) onder leiding van Jos van Toor afgelopen zaterdag nog één keer tijdens een bijzondere eucharistieviering in de dorpskerk. Dat die zeer goed gevuld was kwam mede door de medewerking van Wim Holterman, oud-pastoor van Ulft in de jaren negentig. Een interview met de hier in de regio nog altijd zeer graag geziene geboren Twentenaar, met een eigentijdse, frisse kijk op de hedendaagse kerk.
Door Reinier Kroesen
Pastoor Wim Holterman was van 1991 tot 1999 werkzaam in de St. Antoniusparochie in Ulft. Één van de eersten die zich inschreef voor de reünie van het Jongerenkoor. "Toen ik ervan hoorde heb ik me meteen aangemeld omdat Ulft en Varsselder nog steeds een plek hebben in mijn hart. Heb er met veel plezier gewerkt, steeds had ik het gevoel dat ik het vertrouwen van mensen genoot. In de contacten die ik hier nog heb voel ik nog steeds die hartelijkheid, dat doet me goed. Bovendien lees ik het plaatselijk nieuws en het parochieblad."
Kerksluitingen
"Ik heb er alle begrip voor dat kerken sluiten, gebouwen worden te duur in onderhoud en inkomsten verminderen. Het bisdom en parochiebesturen hebben geen keuze als het uitzicht een faillissement is. Ben blij dat ik geen kerksluiting heb meegemaakt. Tegelijkertijd wel bang dat met de kerken ook geloofsgemeenschappen sluiten. Het beeld dat kardinaal Eijk schetst: over een jaar of twintig nog een dertigtal kerken betekent in mijn ogen het einde en voor gelovige mensen een ramp", vreest Holterman.
'Onverschillig-heid is de dood in de pot'
"Mijn probleem is dat dat alles te maken heeft met de visie op het ambt. Zeker als dan de bezoldigde diakens en pastorale werkers tot het verleden behoren. Dan blijft er weer een enge priesterkerk over, zo van: waar een priester is, daar is de kerk. In mijn ogen klopt dat voor geen meter. De kerk is een gemeenschap van gelovigen met de opdracht ter plaatse gestalte te geven aan de Blijde Boodschap. Ik kan niet geloven in een hiërarchie die macht uitoefent. Dat kan nooit Jezus' bedoeling zijn geweest. Niet voor niets heeft paus Franciscus als eerste titel 'servus servorum', knecht van de knechten."
Pensioen
"Op 14 december 2010 werd ik 65, eind die maand stopte ik in de gemeente Lingewaal, mijn laatste parochie. Vanuit de congregatie waar ik lid van ben, de Oblaten van Franciscus van Sales was ik al gevraagd het een en ander te doen. De reden dat ik naar Schijndel verhuisde, waar hun thuisbasis is. Ik woon niet ver van dat huis in een seniorenwoning. Ben medebestuurder van die congregatie, lid van drie Salesiaanse Kringen die zich bezinnen op teksten van hun roerganger en hoofdredacteur van hun contactblad. Vaste assistent bij huwelijken en uitvaarten in kerkdorp Eerde en verzorg Eucharistievieringen in verzorgingshuizen in Sint Michielsgestel, Oisterwijk en ons eigen huis. Nu heb ik meer tijd voor hobby's: orgel spelen, fotografie, wandelen, fietsen, zingen, muziek luisteren en lezen. Geen tijd voor de geraniums, al is de druk van de kerkelijke ketel."
Pastoor Holterman spoort leden van de Verrijzenisparochie aan hun motto te volgen: Sta Op en Lééf. "Onverschilligheid is de dood in de pot, zeker als het gaat om geloven, het zoeken naar diepgang en het bouwen aan een levendige geloofsgemeenschap." Gemotiveerde oud-koorleden, zeer goed gevulde kerkbanken en een inspirerende pastoor toonden zaterdagavond 14 november dat er nog hoop is voor de kerkparochies.