Oorlog
De wereld is in de war. Amper bekomen van een virus dat nu nog als lastig mag worden benoemd, zitten we te kijken naar onwerkelijke beelden uit Oekraïne, een land hier toch niet heel ver vandaan. Een machtswellusteling aan het Kremlin jaagt duizenden mensen de dood in, zowel burgerslachtoffers als soldaten in beide legers.
Dichterbij huis waren er recent gemeenteraadsverkiezingen. Terwijl Marioepol onder vuur werd genomen, vergeleken wij opkomstcijfers, een een procentje meer verschuiving en restzetels.
Oude IJsselstreek volgde de landelijke trend waarin lokale partijen veel stemmen van de kiezers kregen. Nu denk ik persoonlijk niet dat een lokale cowboy betrokkener is dan een raadslid van een partij die ook landelijk opereert, net zo goed als dat dit andersom niet het geval is. Te vaak wordt in mijn beleving ook in 'wij' en 'zij' gedacht. Alsof de oppositie je grootste vijand van het college is. 'Samen' lijkt me een veel betere formulering, want een idee dat goed is voor de inwoners van de gemeente, daarvoor maakt het denk ik niet uit wie het idee lanceert. Of ben ik nu naïef?
De gemeenteraad is de afgelopen decennia geworden tot strijdtoneel, daar waar het een platform zou moeten zijn dat controleert en soms initieert, maar waar altijd de vraag centraal zou moeten staan wat voorliggend stuk betekent voor de inwoners van de gemeente. Zij zijn namelijk de kiezers die een mandaat hebben afgegeven, vertrouwen in mensen hebben uitgesproken.
Ik heb dan ook een broertje dood aan volksvertegenwoordigers die hun raadsperiode niet afmaken. Zij hebben zich door zich verkiesbaar te stellen geconformeerd aan een ambtstermijn van vier jaar namens een bepaalde groepering. Weglopers die na anderhalf jaar niet meer gelukkig zijn, of zich afsplitsen omdat ze niet meer met hun politieke vriendjes door een deur kunnen: het kan mij niet bekoren, persoonlijke omstandigheden uiteraard uitgezonderd.
Raadslid zijn is absoluut geen uurtje werk in de week. Er wordt veel van je gevraagd, maar dat mag ook. Er staat een serieuze vergoeding tegenover, en dat mag ook, er gaat immers een pens tijd in zitten als je het serieus neemt. Wat niet mag is de kiezer die gestemd heeft in de kou laten staan. Welke rol men ook heeft in de raad, constructief meedenken zou in elke functieomschrijving van elk raadslid moeten staan.
'Ík stem niet, heeft geen zin', hoorde ik vorige week op het Kennedyplein toen ik mijn boodschappen inpakte. Wie nu nog zegt dat verkiezingen niet belangrijk zijn, moet maar eens over de grens kijken richting Rusland, een land waar oppositie niet getolereerd wordt, en waar Poetin zonder moeite een oorlog kan ontketenen.....