Handbalvereniging Reflex Varsseveld groet definitief af; Margre van Triest (langst spelende lid) en oprichters Frits Kleinnibbelink en Joop Korff (vlnr). Foto: Henk van Raaij
Handbalvereniging Reflex Varsseveld groet definitief af; Margre van Triest (langst spelende lid) en oprichters Frits Kleinnibbelink en Joop Korff (vlnr). Foto: Henk van Raaij

Het hele pakket, dat was Reflex

Sport

VARSSEVELD - Helaas valt het doek voor Handbalvereniging Reflex uit Varsseveld. Reflex bestond het afgelopen jaar maar liefst vijftig jaar. Graag had men gezien dat de vereniging kon blijven voortbestaan, het is een bittere pil voor alle leden, als dit seizoen ten einde is wordt de vereniging echt opgeheven.

Door Waltraud Wensink

Bestuursvoorzitter Frits Kleinnibbelink en Joop Korff hebben op 17 februari 1971 HV Reflex opgericht en nu zal Frits als laatste voorzitter van HV Reflex helaas de vereniging weer opheffen. Dat gaat het bestuur en de leden zeker niet in de koude kleren zitten. Er is van alles geprobeerd en aan de inzet heeft het zeker niet gelegen.

Handballen bij Reflex was naast ‘sport’ ook saamhorigheid, gezelligheid, betrokkenheid, loyaliteit en vaak zelfs een dagje uit naar de ‘Van Pallandthal’.

Taken
Veel leden hadden naast hun rol als speler ook nog andere taken. Je zat bijvoorbeeld in het bestuur, in een commissie of je was scheidsrechter. Er waren meerdere fanatieke en gedreven scheidsrechters, zoals onder andere Jacqueline Scheuter, waar ontzettend veel waardering voor was omdat ze er telkens weer voor gingen en soms een dikke huid moesten hebben.

Bloeiende jaren
Als je geen extra taak had, kon je evengoed nog de hele dag doorbrengen in de sporthal om de andere teams aan te moedigen. Reflex heeft bloeiende jaren gehad met een veel jeugd, meerdere dames- en herenteams. Spelers die in het verleden hoog speelden, de spelers die met evenveel passie hun spel speelden in een lagere klasse. De complimenten die over en weer vlogen als er een doelpunt gemaakt werd, de complimenten voor de persoon die de bal aanspeelde, de complimenten voor de persoon die ruimte vrij speelde en uiteraard ook de complimenten voor de personen op de reservebank die zo goed aanmoedigden. Er werd niemand vergeten, iedereen was waardevol. Prachtige herinneringen aan mooie toernooien in Limburg en Groessen, de teamuitjes, de feestjes, maar helaas ook enkele uitvaarten, bij Reflex kreeg je het complete pakket.

De trainers van toen, getraind door de pupillen van toen. Er zijn banden gesmeed die niet meer te breken zijn. Nee, het was niet alleen maar een sportief spel, bij Reflex maakte je deel uit van een ‘familie’. Die familie moet het nu helaas zonder hun geliefde ‘Reflex’ doen. Margre van Triest is het langst spelende lid zegt: ”Ik ben als pupil begonnen en blijven spelen tot en met het recreantenteam. Reflex heeft mij naast het mooie spel ook veel vriendschappen, vereniging- en familiegevoel maar ook teamverantwoordelijkheid gebracht. Reflex heeft mij mede gemaakt tot wie ik nu ben. Ik heb er ‘mijn Jan’ gevonden waar ik al meer dan 35 jaar mee samen ben en hoe kan het ook anders, twee geweldige dochters mee heb. Ik ken handbalvereniging Reflex bijna mijn hele leven.”
Er blijft voor Margre, maar ook voor de andere betrokken leden, een soort van leegte achter. De leden kwamen overigens niet alleen uit Varsseveld maar ook uit, Heelweg, Westendorp, Zieuwent, Lichtenvoorde, Doetinchem, Dinxperlo en zelfs uit Meddo. En dat ging prima, bij Reflex was iedereen welkom.

Opgeheven hoofd
Die laatste thuiswedstrijd, met lood in de schoenen maar met opgeheven hoofd het veld in. “Wat maakt het uit of je wint of verliest, nu de vereniging wordt opgeheven hebben we immers alleen maar met verliezers te maken. Wat een leegte, geen trainingsavonden meer en geen competitie. Dat zal wennen zijn, maar anderzijds mogen wij allemaal dankbaar zijn voor prachtige herinneringen aan alle jaren die we hebben mogen spelen bij handbalvereniging Reflex. Mooie momenten, spannende momenten, pijnlijke momenten, belachelijke momenten, emotionele momenten, het hele pakket, want dat was Reflex”, wordt gezegd. Er vloeien tranen, er wordt steun bij elkaar gezocht en er vallen stiltes, Reflex stopt.

Geen aanwas
Dat er geen aanwas meer is van jeugdspelers en te weinig competitiespelers maakt dat het nu echt afgelopen is. Er is zowel door het bestuur als door de leden van alles geprobeerd om nieuwe leden te werven, maar het heeft uiteindelijk niet mogen resulteren in het gewenste resultaat. Het langst spelende lid, maar liefst 50 jaar bij de vereniging sluit dit allerlaatste seizoen af samen met voorzitter en oprichter Frits Kleinnibbelink en oprichter ‘Joop Korff’, de cirkel is nu echt rond.

Handbalvereniging Reflex bedankt bij deze alle (oud-)leden, trainers, coaches, scheidsrechters sponsors, publiek en alle andere betrokkenen voor de afgelopen jaren. Door al deze betrokken mensen kon Reflex maar liefst een halve eeuw bestaan. En zoals ze vijftig jaar lang geroepen hebben na de wedstrijd maar het nu voorgoed doen: “We nemen afscheid van de tegenstanders, scheidsrechters, de wedstrijdtafel en het publiek met de woorden van ‘HV-Reflex’.

Oprichter Joop Korff, Margre van Triest (langst spelende lid) en medeoprichter en voorzitter Frits Kleinnibbelink. Foto: Henk van Raaij