Historie Sportclub Silvolde is zwart-wit
Sport“Zillewold? Mooie voetballers maar stront-eigenwies.”
SILVOLDE - De leden hebben hun stem laten gelden. Vorige week hebben de leden van Sportclub Silvolde en Voetbalvereniging Terborg tot opheffing van hun club besloten nadat al eerder voor een definitieve fusie was gestemd. Nog even en beide verenigingen met een geschiedenis van meer dan 100 jaar zijn niet meer. Het zijn clubs, die bij hun 100-jarig jubileum het predicaat koninklijk kregen. In dit artikel besteden we aandacht aan de historie van Sportclub Silvolde. Volgende week duiken we in het verleden van Voetbalvereniging Terborg.
Door Marcel van Berkum
Bovenstaand citaat is van journalist en oud-SDOUC voetballer Marcel Rözer en staat vermeld in het jubileumboek bij het honderdjarig bestaan van Sportclub Sivolde. Over enkele maanden komt er na 109 jaar een einde aan Sportclub Silvolde. De club is zeker niet noodlijdend, maar met dit besluit denken de verantwoordelijken dat het dorp nog vele jaren van competitievoetbal blijft verzekerd. De toekomst is vanaf 1 juli is aan Sportvereniging Wisch. De Silvoldse zwart-witten kennen een spraakmakende geschiedenis. Door de geschiedenis loopt als een rode draad dat het dan weer zwart en dan weer wit was.
SVV en Velocitas
Het voetbal is aan het einde van de 19de eeuw naar Nederland overgewaaid vanuit bakermat Engeland. Stoere jongens schopten tegen de bal in school- en buurtteams. In het begin van de 20ste eeuw ontstond SVV, de Silvoldse Voetbal Vereniging. Vanuit SVV werd op 1 mei 1915 Zwart-Wit opgericht. Het is de officiële oprichtingsdatum, die Sportclub Silvolde hanteert. De aanzet voor de oprichting werd gegeven door de heren Mulders, Gries, Pierik en Van de Kemp. Ook toen al was het shirt zwart-wit gestreept. Zwart-wit kwam uit in de 3de klasse N.V.B. De voetbalbond was nog niet koninklijk en zonder K. Als tegenhanger werd in Silvolde in 1918 de rooms-katholieke vereniging Velocitas opgericht. In 1925 fuseerden Zwart-Wit en Velocitas. Na de fusie moest het eerste elftal in de 1ste klasse G.V.B. (Gelderse Voetbal Bond) beginnen en promoveerde al in het eerste jaar naar de 4de klasse KNVB. (De Nederlandse Voetbal Bond kreeg in dat jaar het predicaat Koninklijk).
Unieke prestatie
In die jaren reeg Zwart-Wit de successen aaneen. In 1928 vierde de club het kampioenschap van de 4de klasse en volgde promotie naar de 3de klasse In 1932 werd het huidig sportpark De Munsterman aan de Munstermanstraat in gebruik genomen. Niet alleen voor voetbal, maar er werd bijvoorbeeld ook gehandbald. In het seizoen 1934-1935 werd Zwart-Wit kampioen van de 3de klasse. De promotie naar de 2de klasse betekende dat Zwart-Wit op het één na hoogste niveau in Nederland kwam te spelen. Er was nog geen betaald voetbal en het is te vergelijken met de huidige Keuken Kampioen Divisie. Het was een unieke prestatie voor een kleine dorpsclub uit de Achterhoek. Maar tegenstanders als NEC en Vitesse bleken toch een maatje te groot. Na één jaar in de 2de klasse volgde de degradatie.
Sportclub Silvolde
In 1936 kwam er maar weer eens een roomse concurrent in het dorp. De Rooms Katholieke Voetbal Vereniging Silvolde (R.K.V.V.S.) werd opgericht. Het elftal kwam niet uit in de G.V.B. maar in de U.V.B. (Utrechtse Voetbal Bond). In 1947 fuseerden R.K.V.V.S. en Zwart-Wit. Zij gingen samen verder onder de naam Sportclub Silvolde. In de volgende jaren voetbalde het eerste elftal in de 2de, 3de of 4de klasse. Eind jaren tachtig ging het sportief minder met het vlaggenschip. Twee degradaties achter elkaar zorgden ervoor dat Silvolde voor het eerst in 60 jaar op afdelingsniveau (G.V.B.) kwam te spelen.
De ene promotie na het andere kampioenschap volgde
Hoofdklasse
In die jaren floreerde wel de jeugdafdeling opgezet door Hans meester Gerritsen. De jeugdteams behaalden jaar in jaar uit grote successen. Ook werd gestaag verder gebouwd aan de uitbreiding van sportpark De Munsterman. Begin 2000 kwamen er meer kleedkamers en onder leiding van de vroeg overleden voorzitter Gerald Raben kreeg de nostalgische houten tribune een moderne vervanger. In de nieuwe eeuw zette het eerste elftal een opmars in dankzij een uiterst talentvolle lichting. De ene promotie na het andere kampioenschap volgde. Sportclub Silvolde speelde op een ongekend hoog niveau voor de regio en de (Graafschap) spelersbus trok heel Nederland door voor de uitwedstrijden. Voetballers van buurtverenigingen gingen de sportieve uitdaging aan en lieten zich overschrijven naar Silvolde. In het jubileumjaar 2015 promoveerde Silvolds eerste naar de Hoofdklasse (Vierde divisie) en bivakkeerde er tot vorig seizoen. Het mag gerust een wereldprestatie worden genoemd. Sportclub Silvolde was in al die seizoenen met afstand de kleinste club met de minste leden van alle opponenten in de competitie. En zonder betalingsregeling voor de spelers.
Zwart-wit hart
De club heeft trainers gekend met klinkende namen. In vroeger tijden René Hattu, Leo Zegers en de razend populaire Friedhelm Nienhaus uit Emmerich. Recent onder meer Scott Calderwood en Dennis van Beukering. Ondanks de succesvolle periode waren er op bestuurlijk vlak vacatures. De laatste jaren doet de club het zelfs zonder voorzitter, maar was nooit stuurloos en taken werden door anderen met een zwart-wit hart stilzwijgend uitstekend opgepakt. Voor de nieuwe Sportvereniging Wisch is inmiddels al wel een dagelijks bestuur benoemd bestaande uit voorzitter Ruud Gries, secretaris Angelique Zweers en penningmeester Edwin Tangelder.
Een zwart-wit hart geldt zeker voor Arie Suselbeek. Hij is 90-plusser en het lid met de langste geschiedenis bij Sportclub Silvolde. In de jaren vijftig was Arie speler van Silvolde 1 en met het familiebedrijf sponsor van de club. Hij werd 3 jaar geleden gehuldigd omdat hij 75 jaar lid was. Hij snapt dat de samenwerking noodzakelijk is en bezoekt als vanouds de thuiswedstrijden. Nu van SSA Wisch.
Met dank aan de website van Sportclub Silvolde.
