Landschapsjuweeltje nabij de Groeneweg in Megchelen

MEGCHELEN - In Megchelen is er nog een stukje natuur van meer dan 100 jaar oud. Zo'n landschapsjuweeltje dat ligt aan de rand van het kantoor en tuin van NL greenlabel. Het is een meidoornhaag van circa 135 jaar oud en deze kan men zien liggen vanaf de Julianaweg, tussen de Groeneweg en bovengenoemd kantoor.

Op oude kaarten (van circa 1883) lijkt het deel uit te maken van een afscheiding van een akkertje/moestuin/boomgaard, tuin of erf bij enkele huisjes/schuurtjes die door de jaren heen verdwenen zijn. Haaks op en naast deze haag liep vroeger de oude Groeneweg (vanaf circa 1850), een oude verbindingsweg die bijna parallel aan de huidige Julianaweg liep. Deze is door de ruilverkaveling (rond 1968) verdwenen.
Behalve uit meidoorn bestaat deze haag verder nog uit vlier- en braamstruiken en er groeit zelfs hulst in. In de winterdag kan men de dikke oude meidoornstammen, die het fundament van deze haag vormen, het beste zien. In het voorjaar bloeit de meidoorn uitbundig, wat natuurlijk veel insecten en daardoor ook weer vogels en andere dieren aantrekt. In juni is hier vlakbij zelfs een zeldzame grote bosmuis aangetroffen (bron: www.waarneming.nl). In de (na)zomer en herfst kan men er de vruchten (vlierbessen, bramen) plukken en de meidoornbessen zijn weer welkom voedsel voor de lijsterachtigen zoals merel en de wintergasten kramsvogel en koperwiek.
Zo'n meidoornhaag biedt, juist vanwege dat haar stekelige takken mogelijke predatoren (roofdieren) afschrikt, een veilige broedplaats voor diverse vogels zoals bijvoorbeeld de braamsluiper. Tevens geeft het beschutting en is het een schuilplaats voor haas en konijn. Maar ook minder misschien voor de hand liggende zoogdieren als vleermuizen hebben dit soort landschapselementen nodig. Ze gebruiken ze als oriëntatie tijdens hun nachtelijke (foerageer)vluchten. In een kaal, leeg landschap zouden ze verdwalen en er zijn gevallen bekend van vleermuizen die in prikkeldraad zijn beland. Deze prachtige landschapselementen kleden de velden aan. Ze zijn verder ook van onschatbare waarde voor het bodemleven in de omgeving van de haagvoet.
Misschien is het lang niet iedereen opgevallen, maar sluipenderwijs verdwijnen er overal steeds meer kleine landschapselementen uit onze omgeving. Meestal omdat ze lastig te onderhouden zijn, denk aan bijvoorbeeld knotbomen en mei- en sleedoornhagen. En vaak liggen ze ook niet efficiënt in het huidige vaak intensief gebruikte buitengebied.

Door zuinig te zijn op deze mooie landschapselementen, ook al vergen deze eens in de zoveel jaar enig onderhoud, zorgt ervoor dat iedereen van dit moois kan genieten. Dat vergt niet alleen van de agrariërs (vaak de eigenaar) maar ook van buren, buitenlui enige ondersteuning of bijvoorbeeld van een lokale landschapsbeheergroep af en toe eens een handje of een duitje dat wordt toegestoken. Of hulp bij het verfraaien van de landschapselementen, door ernaast nog een strook met een wildbloemenmengsel in te zaaien als buffer tegen eventuele overbemesting en tevens om de hier sinds een paar jaar verdwenen patrijs als akkervogel weer een kans te geven. Zodat alles en iedereen van het prachtige landschap kan genieten.