Column Remko Alberink: Film

Het was ooit op de mooie crossbaan aan de Twenteroute in Varsseveld dat een motorcrosser na een teleurstellende verlopen manche en dito uitslag tegen me zei: “Ik heb het verkloot, ik was er met mijn kop niet bij, ik reed als kip zonder kop. Ik heb excuses aan mijn bakkenist gemaakt.”

Het is een anekdote uit het zijspanmotorcrossverleden die ik me ben blijven herinneren. Want waar andere sporters en coaches in andere sporten zich nog wel eens verschuilen achter geblesseerden, hobbelig veld, afwezigen of een of andere drogredenen, zoekt een crosser veel vaker het probleem bij zichzelf, als zijn machine het maar doet. “Ik heb het goed gedaan vandaag” of “ik heb er niet alles uitgehaald”, zijn kreten die regelmatig de revue passeren. Eerlijkheid bij het kijken in de spiegel. 

Nu is de motorcrosswereld natuurlijk niet alleen maar ‘mooi.’ Zoals in elke sport horen (van horen zeggen, RA) zijn er ook daar minder mooie aspecten bij, naast de ernstige blessures en zelfs dodelijke ongevallen die er ook te betreuren zijn. Maar de passie die crossers doorgaans voor hun sport hebben en deze gedurende het zomerseizoen wekelijks in het weekeinde etaleren, die is benijdenswaardig én leerzaam.

De Achterhoek is rijk bedeeld met motorcrosscircuits. Varsseveld is er daar een van, crossvereniging Vamac resideert er al jaren op circuit De Vennebulten. Afgelopen periode is er met veel betrokkenheid van de leden aan de baan gewerkt. Deze is veranderd, en nog mooier geworden. Daarnaast is de sfeer er op het rennerskwartier altijd goed, waar je ook komt. Motorcrossers kunnen eventuele afgunst goed verbergen, en met de vriendengroep een dagje rondhangen bij een bevriende deelnemer: het is vriendschap ten top. Overal staat de koffie klaar, met een stukje cake als bonus. 

En als een motor-onderdeel het begeeft en je deze toevallig niet in je crossbus, crosstruck of kofferbak op voorraad hebt, grote kans dat een collega-crosser die het wel heeft deze ook daadwerkelijk uitleent, concurrent of niet.  

Ooit werd er een mooie bioscoopfilm over een zevental toppers in het motorcross gemaakt. Onder meer meervoudig wereldkampioen Jeffrey Herlings werd hiervoor langdurig gevolgd. Hij is onder de jongste jeugd een idool, kleine jongens en meisjes op een 50cc-motortje willen bijna allemaal Jeffrey Herlings zijn. 

De filmtitel ‘Living for the weekend’ (Leef voor het weekend, RA) was geweldig gekozen, en slim ook. Want veel motorcrossers herkenden zich hier volledig in, op welk niveau ze ook crossen, internationaal of op streekcross- en clubniveau. Het weekend en de crossactiviteiten staan in vele levens centraal en bezorgen de beoefenaars in het weekeinde een werelds gevoel, daar moet veel voor wijken. Zo zijn ze allemaal een klein beetje als Jeffrey Herlings.